ко́лющий

1. прич. які́ (што) ко́ле;

2. прил. ко́лючы;

ко́лющая боль ко́лючы боль;

ко́лющее ору́жие ко́лючая збро́я;

3. перен. (колючий) калю́чы; (язвительный) з’е́длівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колющий

Том: 15, старонка: 231.

img/15/15-231_1314_Колющий.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

ко́лючы

1. прич. ко́лющий;

2. прил. в разн. знач. ко́лющий;

к. боль — ко́лющая боль;

~чая збро́я — ко́лющее ору́жие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)