Verbum

анлайнавы слоўнік

ко́льца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́льца, -а, мн. ко́льцы і (з ліч. 2, 3, 4) кальцы́, ко́льцаў, н.

1. Прадмет, звычайна металічны, які мае форму вобада, абруча, акружнасці.

Кольцы дроту.

Гімнастычныя кольцы.

2. Тое, што мае форму такога прадмета.

Кольцы дыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́льца ср.

1. колёсико;

2. кольцо́, коле́чко

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́льца, ‑а, н.

Тое, што і кальцо (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́льца

т. 8, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кольца (у матэматыцы) 1/234; 6/58; 7/79, 280

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ко́льца н.

1. памянш. Rädchen n -s, -;

2. разм. Ring m -(e)s, -e; Ríngel m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Рэфлекторнае кольца 9/274

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кольца Сатурна 2/210; 4/100; 9/370

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кальцавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. кольца.

2. Які мае выгляд кольца; кругавы.

К. маршрут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)