ко́льскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́льскі ко́льская ко́льскае ко́льскія
Р. ко́льскага ко́льскай
ко́льскае		 ко́льскага ко́льскіх
Д. ко́льскаму ко́льскай ко́льскаму ко́льскім
В. ко́льскі (неадуш.)
ко́льскага (адуш.)		 ко́льскую ко́льскае ко́льскія (неадуш.)
ко́льскіх (адуш.)
Т. ко́льскім ко́льскай
ко́льскаю		 ко́льскім ко́льскімі
М. ко́льскім ко́льскай ко́льскім ко́льскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Ко́льскі залі́ў

т. 8, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́льскі паўво́страў

т. 8, с. 393

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ко́льскі паўво́страў м die Hálbinsel (-) Kóla

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ко́льский полуо́стров Ко́льскі паўво́страў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўво́страў, -рава, мн. паўастравы́, паўастраво́ў, м.

Частка сушы, якая з трох бакоў абмываецца морам, а чацвёртым прымыкае да мацерыка, вострава.

Кольскі п.

|| прым. паўастраўны́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Kola Peninsula

[,koʊləpəˈnɪnsələ]

Ко́льскі паўво́страў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

саа́мы, -аў, адз. саа́м, -а, м.

Народ, які насяляе Кольскі паўвостраў, а таксама поўнач Фінляндыі, Нарвегіі і Швецыі.

|| ж. саа́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. саа́мскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

саа́мы, ‑аў; адз. саам, ‑а, м.; саамка, ‑і, ДМ ‑ыцы; мн. саамкі, ‑мак; ж.

Народнасць, якая насяляе Кольскі паўвостраў, а таксама поўнач Фінляндыі, Швецыі, Нарвегіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падру́чнік ​1, ‑а, м.

Кніга, па якой вывучаюць які‑н. прадмет. [Ігнат] прыходзіў зрэдку да .. [знаёмых] у хату папрасіць якога-небудзь падручніка. Пасля работы ён наведваў вячэрнюю сярэднюю школу. Лынькоў. Знайшоўшы ў сына гаспадыні падручнік па геаграфіі,.. [Саша] раскрыла карту, паглядзела на Кольскі паўвостраў і жахнулася яшчэ больш. Шамякін.

падру́чнік ​2, ‑а, м.

Спец. Падстаўка, апора для інструмента на такарным станку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)