колавы - Пошук

ко́лавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	ко́лавы	ко́лавая	ко́лавае	ко́лавыя
Р.	ко́лавага	ко́лавай ко́лавае	ко́лавага	ко́лавых
Д.	ко́лаваму	ко́лавай	ко́лаваму	ко́лавым
В.	ко́лавы (неадуш.) ко́лавага (адуш.)	ко́лавую	ко́лавае	ко́лавыя (неадуш.) ко́лавых (адуш.)
Т.	ко́лавым	ко́лавай ко́лаваю	ко́лавым	ко́лавымі
М.	ко́лавым	ко́лавай	ко́лавым	ко́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́лавы колёсный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́лавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кола. Колавы след.

2. Які перамяшчаецца з дапамогай колаў. Колавы трактар. Колавы параход.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́лавы Rad-, Räder-;

ко́лавая спі́ца Rádspeiche f -, -n;

ко́лавая перада́ча тэх Rädergetriebe n -s, -, Rädertrieb m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ко́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Вобад (суцэльны або са спіцамі), які круціцца на восі і забяспечвае рух сродкаў перамяшчэння (калёс, аўтамашын і пад. або механізмаў).

К. да тачкі.

Рулявое к.

Махавое к.

2. Пра ўсё, што мае форму круга або кальца.

К. каўбасы.

3. перан. Пералік, аб’ём чаго-н.

К. вобразаў у рамане.

К. нявырашаных пытанняў.

4. перан., чаго. Галіна, сфера якой-н. дзейнасці.

К. дзейнасці.

К. агульных інтарэсаў.

5. перан., каго. Група людзей, аб’яднаных чым-н. агульным.

К. гледачоў тэатра.

К. сяброў.

6. звычайна мн., перан., каго або якія. Грамадскія, прафесійныя групоўкі людзей.

Колы беларускай інтэлігенцыі.

Навуковыя колы.

◊

Ні ў кола ні ў мяла (разм., неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

Пятае кола ў возе — пра што-н. лішняе, зусім непатрэбнае.

|| памянш. ко́лца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ко́лавы, -ая, -ае.

К. след.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лы́жна-ко́лавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	лы́жна-ко́лавы	лы́жна-ко́лавая	лы́жна-ко́лавае	лы́жна-ко́лавыя
Р.	лы́жна-ко́лавага	лы́жна-ко́лавай лы́жна-ко́лавае	лы́жна-ко́лавага	лы́жна-ко́лавых
Д.	лы́жна-ко́лаваму	лы́жна-ко́лавай	лы́жна-ко́лаваму	лы́жна-ко́лавым
В.	лы́жна-ко́лавы (неадуш.) лы́жна-ко́лавага (адуш.)	лы́жна-ко́лавую	лы́жна-ко́лавае	лы́жна-ко́лавыя (неадуш.) лы́жна-ко́лавых (адуш.)
Т.	лы́жна-ко́лавым	лы́жна-ко́лавай лы́жна-ко́лаваю	лы́жна-ко́лавым	лы́жна-ко́лавымі
М.	лы́жна-ко́лавым	лы́жна-ко́лавай	лы́жна-ко́лавым	лы́жна-ко́лавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мато́р-ко́лавы

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	мато́р-ко́лавы	мато́р-ко́лавая	мато́р-ко́лавае	мато́р-ко́лавыя
Р.	мато́р-ко́лавага	мато́р-ко́лавай мато́р-ко́лавае	мато́р-ко́лавага	мато́р-ко́лавых
Д.	мато́р-ко́лаваму	мато́р-ко́лавай	мато́р-ко́лаваму	мато́р-ко́лавым
В.	мато́р-ко́лавы (неадуш.) мато́р-ко́лавага (адуш.)	мато́р-ко́лавую	мато́р-ко́лавае	мато́р-ко́лавыя (неадуш.) мато́р-ко́лавых (адуш.)
Т.	мато́р-ко́лавым	мато́р-ко́лавай мато́р-ко́лаваю	мато́р-ко́лавым	мато́р-ко́лавымі
М.	мато́р-ко́лавым	мато́р-ко́лавай	мато́р-ко́лавым	мато́р-ко́лавых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лы́жна-ко́лавы лы́жно-колёсный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паво́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

Просты колавы экіпаж без рысораў.

|| прым. паво́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

колёсный ко́лавы;

колёсная мазь калама́зь; (отработанная) калані́ца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verbum