ко́кан, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ахоўная абалонка, у якой вусень ператвараецца ў кукалку.

Шаўкавічны к.

|| прым. ко́канавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́кан

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ко́кан ко́каны
Р. ко́кана ко́канаў
Д. ко́кану ко́канам
В. ко́кан ко́каны
Т. ко́канам ко́канамі
М. ко́кане ко́канах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́кан м. ко́кон

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́кан, ‑а, м.

Абалонка з шаўковай тонкай ніці, якой абмотвае сябе вусень перад ператварэннем у кукалку. Шаўкавічны кокан.

[Фр. cocon.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́кан

т. 8, с. 379

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́кан м Kokon [ko´kõ:] m -s, -s; Púppe f -, -n;

збор ко́канаў Séidenernte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́кан

(фр. cocon)

абалонка, якую будуе вакол сябе вусень перад ператварэннем у кукалку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ко́кон ко́кан, -на м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cocoon [kəˈku:n] n. ко́кан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chrysalis [ˈkrɪsəlɪs] n. zool. ку́калка (насякомых); ко́кан

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)