ко́вачны гл. каваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́вачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ко́вачны ко́вачная ко́вачнае ко́вачныя
Р. ко́вачнага ко́вачнай
ко́вачнае		 ко́вачнага ко́вачных
Д. ко́вачнаму ко́вачнай ко́вачнаму ко́вачным
В. ко́вачны (неадуш.)
ко́вачнага (адуш.)		 ко́вачную ко́вачнае ко́вачныя (неадуш.)
ко́вачных (адуш.)
Т. ко́вачным ко́вачнай
ко́вачнаю		 ко́вачным ко́вачнымі
М. ко́вачным ко́вачнай ко́вачным ко́вачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ко́вачны тех. ко́вочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да коўкі, прызначаны для яе. Ковачныя работы. Ковачная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́ць, кую́, куе́ш, куе́; куём, куяце́, кую́ць; куй; кава́ны; незак., што.

1. Ударамі молата надаваць якую-н. форму (распаленаму металу).

К. жалеза.

Куй жалеза, пакуль гарачае (прыказка).

2. перан. Актыўна ўдзельнічаць у стварэнні чаго-н. (высок.).

К. сваё шчасце.

К. перамогу.

3. Падбіваць падковы, акоўваць.

К. каня.

К. колы.

|| зак. падкава́ць, -кую́, -куе́ш, -куе́; -куём, -куяце́, -кую́ць; -ку́й; -кава́ны (да 3 знач.).

|| наз. кава́нне, -я, н. (да 1 і 3 знач.) і ко́ўка, -і, ДМ ко́ўцы, ж. (да 1 і 3 знач.).

|| прым. ко́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

К. інструмент.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́вочный техн. ко́вачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)