ко́бра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ко́бра ко́бры
Р. ко́бры ко́браў
ко́бр
Д. ко́бры ко́брам
В. ко́бру ко́браў
ко́бр
Т. ко́брай
ко́браю		 ко́брамі
М. ко́бры ко́брах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ко́бра, -ы, мн. -ы, кобр і -аў, ж.

Вялікая ядавітая змяя сямейства аспідаў, якая пры небяспецы прымае своеасаблівую позу, падымаючы пярэднюю частку цела вертыкальна над зямлёй і расшыраючы шыю ў выглядзе дыска (пашырана ў Афрыцы, Азіі, Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́бра зоол. ко́бра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́бра ж., зоол. ко́бра, очко́вая змея́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ко́бра, ‑ы, ж.

Ядавітая змяя сямейства аспідавых з плямамі на шыі.

[Ад партуг. cobra — змяя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́бра ж заал Kobra f -, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ко́бра

(парт. cobra)

ядавітая змяя сям. аспідаў, якая ў раздражнёным стане расшырае шыю ў выглядзе дыска; пашырана ў Афрыцы і Азіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

на́я

‘кобра’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. на́я
Р. на́і
Д. на́і
В. на́ю
Т. на́яй
на́яю
М. на́і

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

cobra [ˈkəʊbrə] n. zool. ко́бра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

акуля́рніца ж., разг., см. ко́бра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)