кно́тавы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кно́тавы кно́тавая кно́тавае кно́тавыя
Р. кно́тавага кно́тавай
кно́тавае		 кно́тавага кно́тавых
Д. кно́таваму кно́тавай кно́таваму кно́тавым
В. кно́тавы (неадуш.)
кно́тавага (адуш.)		 кно́тавую кно́тавае кно́тавыя (неадуш.)
кно́тавых (адуш.)
Т. кно́тавым кно́тавай
кно́таваю		 кно́тавым кно́тавымі
М. кно́тавым кно́тавай кно́тавым кно́тавых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кно́тавы фити́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кно́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кнота. Кнотавы нагар. // Які дзейнічае пры дапамозе кнота. Кнотавая газніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кнот, -а, М кно́це, мн. кнаты́, -о́ў, м.

Спецыяльная стужка або шнурок, якія служаць для гарэння ў газавай лямпе, свечцы і пад.

|| прым. кно́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фити́льный кно́тавы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)