клёцкі, -цак, адз. клёцка, -і, ДМ -ццы, ж.

Галушкі з мучнога цеста або дранай бульбы, звараныя ў вадзе або малацэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клёцкі, -цак (ед. клёцка ж.) кул. клёцки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клёцкі, ‑цак, Д ‑цкам; адз. клёцка, ‑і, ДМ ‑ццы, ж.

Страва з мучнога цеста або дранай бульбы ў выглядзе галачак, звараных у суне, малацэ, вадзе. Клёцкі з малаком. □ Трапіш да кабеціны рахманай — Паспытаеш, друг мой дарагі, Дранікі са свежаю смятанай, Бабку, клёцкі, нават пірагі. Панчанка.

•••

Клёцкі з душамі — вялікія галушкі, начыненыя мясным ці іншым фаршам з рознымі прыправамі.

[Польск. kluski з ням.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёцкі

т. 8, с. 336

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клёцкі

(польск. kluski, kloski, ад с.-в.-ням. kloz)

страва з мучнога цеста або дранай бульбы ў выглядзе галачак, звараных у супе, малацэ, вадзе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Клёцкі ’галушкі, клёцкі’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., Др.-Падб., Гарэц., Сцяшк., Шн., Бяльк., Нар. сл.). Рус. клёцка. Запазычанне праз польск. klosek, kloski з с.-в.-ням. klôz ’тс’ (Фасмер, 2, 249).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клё́цка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. клё́цка клё́цкі
Р. клё́цкі клё́цак
Д. клё́ццы клё́цкам
В. клё́цку клё́цкі
Т. клё́цкай
клё́цкаю		 клё́цкамі
М. клё́ццы клё́цках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

калдуны́¹, -о́ў, адз. калду́н, -а́, м. (разм.).

Клёцкі, начыненыя мясным або іншым фаршам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дакача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Скончыць качаць што‑н. Дакачаць бялізну. Дакачаць клёцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакры́шку, прысл.

Пакрысе (у 1 знач.). Дык дзядзька зараз стаў пакрышку У чыгунчык клёцкі кідаць з міскі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)