клё́пачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. клё́пачны клё́пачная клё́пачнае клё́пачныя
Р. клё́пачнага клё́пачнай
клё́пачнае		 клё́пачнага клё́пачных
Д. клё́пачнаму клё́пачнай клё́пачнаму клё́пачным
В. клё́пачны (неадуш.)
клё́пачнага (адуш.)		 клё́пачную клё́пачнае клё́пачныя (неадуш.)
клё́пачных (адуш.)
Т. клё́пачным клё́пачнай
клё́пачнаю		 клё́пачным клё́пачнымі
М. клё́пачным клё́пачнай клё́пачным клё́пачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клёпачны клёпочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клёпачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клёпкі, служыць для вырабу клёпак. Клёпачны матэрыял. Клёпачны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клёпка¹, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Кожная асобная дошчачка для бакавых сценак бочкі і пад.

Клёпкі ў бочцы рассохліся.

◊

Клёпкі ў галаве не хапае (не стае) (разм., пагард.) — пра дурнаватага, з дзівацтвамі чалавека.

|| прым. клёпачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клёпочный клёпачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)