кля́цаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кля́цаю кля́цаем
2-я ас. кля́цаеш кля́цаеце
3-я ас. кля́цае кля́цаюць
Прошлы час
м. кля́цаў кля́цалі
ж. кля́цала
н. кля́цала
Загадны лад
2-я ас. кля́цай кля́цайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кля́цаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кля́цаць несов., разг. щёлкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́цаць і кла́цаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Ляскаць, шчоўкаць. Бабарыка і іншыя кляцалі затворамі, аглядаючы патропныя магазіны. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́цаць,

гл. кляцаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́цаць несов., разг., см. кля́цаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́цнуць і кла́цнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не, зак.

Аднакр. да кляцаць, клацаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кла́цаць ’моцна стукаць, ляпаць’ (Жыв. сл., Нар. словатв.). Гл. кляцаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)