Кляхава́ць ’кіпець’ (Жыв. сл.). Гл. кляхатаць, кляхацець. Гукапераймальнае. Параўн. кляскаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кляхата́ць ’кіпець’ (Жыв. сл.). Гл. кляхаваць, кляхацець.
Кляхаце́ць ’кіпець’ (Жыв. сл.). Гл. кляхаваць, кляхатаць.