кляні́на, -ы, мн. -ы, -нін, ж. (разм.).

Драўніна клёну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кляні́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. кляні́на кляні́ны
Р. кляні́ны кляні́н
Д. кляні́не кляні́нам
В. кляні́ну кляні́ны
Т. кляні́най
кляні́наю		 кляні́намі
М. кляні́не кляні́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кляні́на ж., разг. (материал, единичное дерево) клён м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кляні́на, ‑ы, ж.

Разм. Асобнае дрэва клёна. // Драўніна клёну. Вось вы зірніце ў хлеў на вышкі! Там многа яблынін на лыжкі, Там ёсць ігруша, і кляніна. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клённік Кляновы лес (Лёзн.). Тое ж кле́ннік, клянні́к, клён, кленаві́к, клянча́ннік, кляні́на, кленіна́ (Слаўг.).

□ в. Клянні́к Смал.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)