кляно́вы гл. клён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кляно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кляно́вы кляно́вая кляно́вае кляно́выя
Р. кляно́вага кляно́вай
кляно́вае		 кляно́вага кляно́вых
Д. кляно́ваму кляно́вай кляно́ваму кляно́вым
В. кляно́вы (неадуш.)
кляно́вага (адуш.)		 кляно́вую кляно́вае кляно́выя (неадуш.)
кляно́вых (адуш.)
Т. кляно́вым кляно́вай
кляно́ваю		 кляно́вым кляно́вымі
М. кляно́вым кляно́вай кляно́вым кляно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кляно́вы клено́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кляно́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да клёна. Кляновы ліст. // Зроблены з клёну. Кляновая лыжка. Кляновая дошка.

2. у знач. наз. кляно́выя, ‑ых. Сямейства дрэў і кустоў, да якога адносяцца клён, явар, чарнаклён і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кляно́вы Áhorn-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

клён, -а і -у, м.

1. -а, мн. клёны, -аў і кляны́, -о́ў. Дрэва сямейства кляновых з шырокімі, у большасці відаў фігурнымі лістамі.

2. -у. Драўніна гэтай расліны.

Начоўкі з клёну.

|| памянш. клёнік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).

|| прым. кляно́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кляновы цукар 6/20

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

клено́вый кляно́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клённік, -у, м., зб.

Зараснік клёну; кляновы лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кляно́вік, -у, м. (разм.).

Кляновы сок.

Частавалі нас кляновікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)