кляймо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кляймо́вы кляймо́вая кляймо́вае кляймо́выя
Р. кляймо́вага кляймо́вай
кляймо́вае		 кляймо́вага кляймо́вых
Д. кляймо́ваму кляймо́вай кляймо́ваму кляймо́вым
В. кляймо́вы (неадуш.)
кляймо́вага (адуш.)		 кляймо́вую кляймо́вае кляймо́выя (неадуш.)
кляймо́вых (адуш.)
Т. кляймо́вым кляймо́вай
кляймо́ваю		 кляймо́вым кляймо́вымі
М. кляймо́вым кляймо́вай кляймо́вым кляймо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кляймо́вы тавро́вый; см. кляймо́ 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кляймо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кляйма; які з’яўляецца кляймом. Кляймовы знак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кляймо́, -а́, мн. кле́ймы і (з ліч. 2, 3, 4) кляймы́, кле́ймаў, н.

1. Пячатка, знак, які ставяць, выпальваюць на кім-, чым-н.

К. на кані.

К. на сукне.

2. перан., чаго або якое. Знак, сведчанне чаго-н. (звычайна ганебнага).

К. ганьбы.

3. Прылада, якой кляймуюць.

|| прым. кляймо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тавро́вый

1. таўро́вы, кляймо́вы;

2. техн. таўро́вы;

тавро́вая ба́лка таўро́вая бэ́лька.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)