ключы́ца, -ы, мн. -ы, -чы́ц, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудной косцю.

|| прым. ключы́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ключы́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ключы́ца ключы́цы
Р. ключы́цы ключы́ц
Д. ключы́цы ключы́цам
В. ключы́цу ключы́цы
Т. ключы́цай
ключы́цаю		 ключы́цамі
М. ключы́цы ключы́цах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ключы́ца ж., анат. ключи́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ключы́ца, ‑ы, ж.

Парная трубчастая косць плечавога пояса чалавека і хрыбетных жывёл, якая злучае лапатку з грудзінай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ключы́ца ж. анат. Schlüsselbein n -/e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ключи́ца анат. ключы́ца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

clavicle

[ˈklævɪkəl]

n.

ключы́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

collarbone

[ˈkɑ:lərboʊn]

n.

ключы́ца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obojczyk

м. анат. ключыца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schlüsselbein

n -(e)s, -e анат. ключы́ца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)