клу́п

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клу́п клу́пы
Р. клу́па клу́паў
Д. клу́пу клу́пам
В. клу́п клу́пы
Т. клу́пам клу́памі
М. клу́пе клу́пах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клуп

(ням. Kluppe)

інструмент для ручной нарэзкі разьбы на металічных вырабах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клупп техн. клуп, род. клу́па м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)