клу́бень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клу́бень клу́бні
Р. клу́бня клу́бняў
Д. клу́бню клу́бням
В. клу́бень клу́бні
Т. клу́бнем клу́бнямі
М. клу́бні клу́бнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клу́бень, -бня, мн. -бні, -бняў, м.

Патоўшчаная мясістая частка сцябла або кораня расліны.

Клубні бульбы.

|| прым. клу́бневы, -ая, -ае.

Клубневыя расліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клу́бень, -бня м., бот. клу́бень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клу́бень бот. клу́бень, -бня м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клу́бень, ‑бня, м.

Патоўшчаная мясістая частка сцябла або кораня расліны. Клубні кальрабі. Клубні бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клу́бень

т. 8, с. 349

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клу́бень м бат Knólle f -, -n, Knóllen m -s, -(абл.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Клу́бень ’патоўшчаная мясістая частка сцябла, кораня’ (ТСБМ). Да клуб 2 (гл.). Словаўтварэнне з дапамогай суфікса ‑ьnь, які складаецца з ‑ьnъ (суфіксацыя прыметнікаў) і ‑jь. У гэтай камбінацыі ўтвараюцца назоўнікі ад прыметнікаў яшчэ ў балта-славянскі перыяд (параўн. літ. ‑in‑is, ‑in‑ys) (Атрэмбскі, Gramatyka, 2, 193; SP, 1, 138; Мартынаў, Дерив., 38).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бу́льбіна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (разм.).

Адзін клубень бульбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tuber [ˈtju:bə]n. bot. клу́бень

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)