клуа́тр
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клуа́тр |
клуа́тры |
| Р. |
клуа́тра |
клуа́траў |
| Д. |
клуа́тру |
клуа́трам |
| В. |
клуа́тр |
клуа́тры |
| Т. |
клуа́трам |
клуа́трамі |
| М. |
клуа́тры |
клуа́трах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
клуа́тр
(фр. cloître, ад лац. claustrum = закрытае месца, манастыр)
крытая галерэя, якая акружае прамавугольны двор манастыра або вялікай царквы ў раманскай і гатычнай архітэктуры.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)