кло́нус
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кло́нус |
кло́нусы |
| Р. |
кло́нусу |
кло́нусаў |
| Д. |
кло́нусу |
кло́нусам |
| В. |
кло́нус |
кло́нусы |
| Т. |
кло́нусам |
кло́нусамі |
| М. |
кло́нусе |
кло́нусах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
кло́нус
(гр. klonos = сумятня)
міжвольныя хуткія рытмічныя скарачэнні асобных мышцаў або іх груп, што з’яўляецца прыкметай паражэння цэнтральнай нервовай сістэмы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)