кле́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., кле́іцца; незак.

1. Рабіцца ліпкім, клейкім.

Ад смалы пальцы клеяцца.

2. Паддавацца склейванню.

Папера добра клеіцца.

3. перан. (звычайна з адмоўем). Паспяхова развівацца, атрымлівацца (разм.).

З музыкай у яго не клеіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́іцца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. кле́іцца кле́яцца
Прошлы час
м. кле́іўся кле́іліся
ж. кле́ілася
н. кле́ілася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кле́іцца несов.

1. прям., перен. кле́иться;

ад смалы́ па́льцы кле́яцца — от смолы́ па́льцы кле́ятся;

размо́ва не к. — разгово́р не кле́ится;

спра́ва не́шта не к. — де́ло что́-то не кле́ится;

2. страд. кле́иться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́іцца, клеіцца; незак.

1. Разм. Станавіцца ліпкім, клейкім. Пальцы клеяцца ад смалы.

2. Паддавацца склейванню, клейцы. Папера добра клеіцца.

3. перан. (звычайна з адмоўем). Разм. Атрымлівацца, ладзіцца. Справа не клеіцца. □ Размова паміж дзяўчатамі не клеілася. Карпюк.

4. Зал. да клеіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́йкі, -ая, -ае.

Які склейвае, клеіцца; ліпкі.

К. лісток.

Клейкія рукі.

|| наз. кле́йкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́иться

1. прям., перен. кле́іцца;

разгово́р не кле́ится размо́ва не кле́іцца;

что́-то не кле́ится не́шта не кле́іцца;

2. страд. кле́іцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надкле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Зрабіцца даўжэйшым у выніку надклейвання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Заляпіцца з дапамогай клею. Канверт добра заклеіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Прыліпнуць, прыклеіцца пры дапамозе клею. Маркі добра наклеіліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкле́іцца, ‑клеіцца; зак.

Аддзяліцца, адстаць (пра што‑н. прыклеенае). Марка адклеілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)