клешчына́, -ы́, мн. кляшчы́ны і (з ліч. 2, 3, 4) клешчыны́, кляшчы́н, ж.

Адна з дзвюх драўляных частак хамута, якія сцягваюцца пад шыяй каня супоняй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клешчына́

‘частка хамута’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. клешчына́ кляшчы́ны
клешчыны́
Р. клешчыны́ кляшчы́н
Д. клешчыне́ кляшчы́нам
В. клешчыну́ кляшчы́ны
клешчыны́
Т. клешчыно́й
клешчыно́ю		 кляшчы́намі
М. клешчыне́ кляшчы́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клешчына́ ж. (у хомута) клещи́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клешчына́, ‑ы́; мн. кляшчы́ны (з ліч. 2, 3, 4 клешчыны́), кляшчы́н; ж.

Адна з дзвюх драўляных частак хамута, якія сцягваюцца пад шыяй каня супоняй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клешчыно́

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Клешчыно́
Р. Клешчына́
Д. Клешчыну́
В. Клешчыно́
Т. Клешчыно́м
М. Клешчыне́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́шни (остов хомута) кле́шчы, -шчаў, ед. клешчына́, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́шня

1. (у рака) клю́шня, -ні ж.;

2. (у хомута) клешчына́, -ны́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)