клерыка́л, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прыхільнік клерыкалізму; член клерыкальнай партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

клерыка́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. клерыка́л клерыка́лы
Р. клерыка́ла клерыка́лаў
Д. клерыка́лу клерыка́лам
В. клерыка́ла клерыка́лаў
Т. клерыка́лам клерыка́ламі
М. клерыка́ле клерыка́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клерыка́л м. клерика́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клерыка́л, ‑а, м.

Прыхільнік клерыкалізму, член клерыкальнай партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клерыка́л

т. 8, с. 331

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

клерыка́л

(с.-лац. clericalis = царкоўны)

прыхільнік клерыкалізму, а таксама член клерыкальнай партыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клерика́л клерыка́л, -ла м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

klerykał

м. клерыкал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cleric

[ˈklerɪk]

1.

n.

клерыка́л -а, царко́ўнік -а m.

2.

adj.

царко́ўны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

клерыкалі́зм

(ад клерыкал)

палітычны кірунак, які імкнецца ўзмацніць уплыў царквы на грамадска-палітычнае і культурнае жыццё краіны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)