Verbum

анлайнавы слоўнік

кле́нчанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кле́нчанне ср.

1. коленопреклоне́ние;

2. кля́нченье; попроша́йничество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́нчанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. кленчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́нчанне н. разм. (папрашайніцтва) Gebéttel n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кле́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. Станавіцца на калені.

2. перан. Настойліва прасіць, выпрошваць што-н.

Настойліва ўгаворваць, к. застацца.

|| зак. укле́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 1 знач.) і вы́кленчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны (да 2 знач.).

Укленчыць перад абразамі.

Выкленчыць у маці грошай.

|| наз. кле́нчанне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

коленопреклоне́ние кле́нчанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кля́нченье разг. кле́нчанне, -ння ср., ка́ньканне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Gebéttel

n -s жабрава́нне, кле́нчанне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

попроша́йничанье

1. (нищенство) жабрава́нне, -ння ср.;

2. (надоедливая просьба) папраша́йнічанне, -ння ср.; ка́ньканне, -ння ср., кле́нчанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Kníebeugung

f -, -en кле́нчанне; зямны́ пакло́н

éinen Kníefall tun* — кі́нуцца на кале́ні, пака́яцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)