Кле́нды ’ногі’ (ТС). Да клембы (гл.) з дысімілятыўным пераўтварэннем. Экспрэсіўны перанос назвы абутку на назву ног. Параўн. клінды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клі́нды ’ногі’ (Жыв. сл.). Гл. кленды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клы́нды ’ногі’ (Жд. 3). Параўн. кленды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кленда́ты ’клышаногі’ (ТС, З нар. сл.). Гл. кленды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клене́ня ’ляжка’ (Нар. словатв.). Ад *кляндзеня. Гл. кленды.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скле́ндзіць ‘скрывіць, скруціць’ (ТС). Няясна. Параўн. польск. sklęczyć ‘сагнуць у дугу, скрывіць’, што аднак далёкае ў фармальных адносінах. Санько (Крыўя, 1996, 1, 92) выводзіць з літ. sklendė ‘засаўка; закрутка’, параўн. кленды (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)