кле́йкі, -ая, -ае.

Які склейвае, клеіцца; ліпкі.

К. лісток.

Клейкія рукі.

|| наз. кле́йкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кле́йкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кле́йкі кле́йкая кле́йкае кле́йкія
Р. кле́йкага кле́йкай
кле́йкае		 кле́йкага кле́йкіх
Д. кле́йкаму кле́йкай кле́йкаму кле́йкім
В. кле́йкі (неадуш.)
кле́йкага (адуш.)		 кле́йкую кле́йкае кле́йкія (неадуш.)
кле́йкіх (адуш.)
Т. кле́йкім кле́йкай
кле́йкаю		 кле́йкім кле́йкімі
М. кле́йкім кле́йкай кле́йкім кле́йкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кле́йкі кле́йкий; ли́пкий, вя́зкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́йкі, ‑ая, ‑ае.

Які склейвае, прыклейваецца; ліпкі. Клейкая гліна. □ Налёт смалістых кветак клейкіх Нам рукі склеіў на хаду. Калачынскі. Зелянеюць лугі, выкідваецца клейкі ліст на бярозе. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́йкі klébrig, léimig; zäh, viskós [vıs-];

кле́йкая папе́ра (супраць мух) Flíegenpapier n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Кле́йка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Кле́йка
Р. Кле́йкі
Д. Кле́йцы
В. Кле́йку
Т. Кле́йкай
Кле́йкаю
М. Кле́йцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клейкий кле́йкі; (липкий) лі́пкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́йка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. кле́йка
Р. кле́йкі
Д. кле́йцы
В. кле́йку
Т. кле́йкай
кле́йкаю
М. кле́йцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кало́дый, -ю, м. (спец.).

Густы клейкі раствор нітрацэлюлозы ў сумесі спірту і эфіру (выкарыстоўваецца ў медыцыне, фатаграфіі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каме́дзь, -і, ж. (спец.).

Густы клейкі сок некаторых раслін, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. каме́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)