клевяшчы́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. клевяшчы́на
Р. клевяшчы́ны
Д. клевяшчы́не
В. клевяшчы́ну
Т. клевяшчы́най
клевяшчы́наю
М. клевяшчы́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

клевяшчы́на, ‑ы, ж.

Адна‑, двух- або шматгадовая расліна сямейства парасонавых з белымі або чырванаватымі кветкамі і плодам сямянкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клевяшчына 6/16

- » - няпэўная 6/16 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Клевяшчы́на ’расліна сямейства парасонавых’ (Кіс., ТСБМ). Словаўтваральна да клев‑ішч‑іна (Сцяцко, Афікс. наз., 87, 107). Тады да кляваць (гл.), якое можа мець значэнне ’джаліць, кусаць’. Параўн. рус. назву жгун‑корень.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клевяшчы́ца ’клевяшчына няпэўная, Cnidium dubium Thele’ (Кіс., Дэмб. 1). Гл. клевяшчына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)