кла́сік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кла́сік кла́сікі
Р. кла́сіка кла́сікаў
Д. кла́сіку кла́сікам
В. кла́сіка кла́сікаў
Т. кла́сікам кла́сікамі
М. кла́сіку кла́сіках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кла́сік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Выдатны, агульнапрызнаны дзеяч навукі, мастацтва, літаратуры.

Класікі беларускай літаратуры.

2. Прадстаўнік класіцызму ў мастацтве.

3. Спецыяліст у галіне класічнай філалогіі (старажытнагрэчаская і лацінская мовы і літаратуры).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кла́сік м., в разн. знач. кла́ссик;

філо́лаг-к. — фило́лог-кла́ссик;

к. сусве́тнай літарату́ры — кла́ссик мирово́й литерату́ры

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кла́сік, ‑а, м.

1. Выдатны, агульнапрызнаны пісьменнік, дзеяч навукі або мастацтва. Класікі марксізма-ленінізма. Янка Купала, і Якуб Колас — класікі беларускай літаратуры.

2. Прадстаўнік класіцызму (у 1 знач.) у літаратуры і мастацтве.

3. Спецыяліст у галіне класічнай філалогіі. Філолаг-класік. // У дарэвалюцыйнай Расіі — той, хто закончыў класічную гімназію.

[Лац. classicus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кла́сік м

1. (выдатны дзеяч мастацтва) Klássiker m -s, -;

кла́сікі белару́скай літарату́ры die Klássiker der belarússischen Literatúr;

2. (прадстаўнік класіцызму) Vertréter des Klassizísmus;

3. (спецыяліст па класічнай філалогіі) Áltphilologe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кла́сік

(лац. classicus = першакласны)

1) выдатны пісьменнік, дзеяч мастацтва, навукі;

2) прадстаўнік класіцызму ў літаратуры і мастацтве;

3) спецыяліст па класічнай філалогіі (грэчаскай і лацінскай мовах і літаратурах).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Кла́сік ’выдатны агульнапрызнаны пісьменнік, дзеяч навукі або мастацтва’, ’прадстаўнік класіцызму’, ’спецыяліст у галіне класічнай філалогіі’ (ТСБМ). Гл. клас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

«Кла́сік-Аванга́рд»

т. 8, с. 321

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кла́ссик в разн. знач. кла́сік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

класіцы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік або прадстаўнік класіцызму (у 1 знач.); класік (у 2 знач.)

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)