клапату́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).
Клапатлівы чалавек.
|| ж. клапату́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
клапату́н
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
клапату́н |
клапатуны́ |
| Р. |
клапатуна́ |
клапатуно́ў |
| Д. |
клапатуну́ |
клапатуна́м |
| В. |
клапатуна́ |
клапатуно́ў |
| Т. |
клапатуно́м |
клапатуна́мі |
| М. |
клапатуне́ |
клапатуна́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
клапату́н, -на́ м., разг. хлопоту́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клапату́н, ‑а, м.
Разм. Клапатлівы чалавек. Бацька, сівы і яшчэ жвавы клапатун, цюкае непадалёку сякерай — шчапае на калодцы дровы. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хлопоту́н разг. клапату́н, -на́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
клапату́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.
Разм. Жан. да клапатун.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Латашы́цца іўеў. ’таптацца, аблюбоўваць месца’, швянч. ’старацца, клапаціцца’ (Сл. паўн.-зах.). Утворана ад *латоха, параўн. рус. уладз., варонеж., арл., лотоха ’клапатун, клапатуха’, ’мітуслівы, непаседа’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
beaver1 [ˈbi:və] n.
1. zool. бабёр
2. працаві́к, клапату́н;
work like a beaver працава́ць як вол
3. фу́тра бабра́; бабро́вая ша́пка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
шчапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
1. Аддзяляць па слаях лучыну і пад. А бацька, сівы і яшчэ жвавы клапатун, цюкае непадалёку сякерай — шчапае на калодцы дровы. Ракітны. [Дзед] завіхаўся ля чыгункай печкі, шчапаў лучыну. Лынькоў.
2. Разломваць, разбіваць на кавалкі, часткі. Наступленне, як звычайна, пачалі артылерысты — шчапалі дот за дотам, хавалі пад іх абломкамі ворага. Мележ. Як кладзеш цэглу такую, размякае вапна, набрыняе і шчапае цэглу на кавалкі, псуе сценку. Шынклер. Пасля з грымотамі і звонам Вада шчапала крохкі лёд. Глебка. / у перан. ужыв.; і каго. А ён [вораг] як сыпне з кулямётаў, Так і шчапае нашу роту! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)