клак, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і пыж.

|| прым. клако́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кла́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кла́к клакі́
Р. клака́ клако́ў
Д. клаку́ клака́м
В. кла́к клакі́
Т. клако́м клака́мі
М. клаку́ клака́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клак (род. клака́) м., охот. пыж

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клак, ‑а, м.

Тое, што і пыж. Засыпаў [Дзед Талаш] у стрэльбу добрую порцыю пораху, туга забіў яго клакам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Клак 1 ’пыж’ (ТСБМ). Укр. клак ’пакулле, пачассе’, польск. kłak ’тс’, ’зблытаныя валасы’, ’пучок’, чэш. klaký ’адзенне’. Бел. клак ’пыж’ можна лічыць калькай з польск. pakul ’тс’ (гл. Кюнэ, Poln., 65).

Клак 2 ’сцяг’ (Мат. Гом.). Гл. клак 1. У адрозненне ад клак 1 гэта слова можна разглядаць як генетычна звязанае з іншымі славянскімі паралелямі. Гл. таксама клок.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пыж клак, род. кла́ку м., пыж, род. пыжа́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tamp

[tæmp]

1.

v.t.

1) трамбава́ць (зямлю́, сьце́жку)

2) набіва́ць (лю́льку)

3) закупо́рваць (адту́ліну пры ўзрыва́ньні)

2.

n.

пыж, клак -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wad

[wɑ:d]

1.

n.

1) кава́лачак, камя́к -а́ m. (ва́ты, во́ўны)

2) тугі́ скру́так, па́чак -ка m.

a wad of bills — па́чак банкно́таў

3) клак -а, пыж -а́ m. (у стрэ́льбе, патро́не)

4) Sl. гро́шы pl., бага́цьце n.

2.

v.t.

1) затыка́ць

2) забіва́ць кла́кам

3) набіва́ць (ко́ўдру, матра́с)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)