клады́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. клады́
Р. кладо́ў
Д. клада́м
В. клады́
Т. клада́мі
М. клада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

клады́, -до́ў ед. нет, обл. кла́дбище ср.; пого́ст м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клады́, ‑оў; адз. няма.

Абл. Могілкі. Яны лагчынку праязджаюць — Гару сярэднюю мінаюць, Клады з паніклымі крыжамі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клады́ мн уст Kírchhof m -(e)s, -höfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Клады́ ’могілкі’ (ТСБМ, Янк. I, ДАБМ, Нар. словатв., Чуд., Мат. Гом.). Гл. клад 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кла́д

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кла́д кла́ды
Р. кла́да кла́даў
Д. кла́ду кла́дам
В. кла́д кла́ды
Т. кла́дам кла́дамі
М. кла́дзе кла́дах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

burying ground

мо́гілкі, магі́лкі, клады́ pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cmentarz

м. могілкі; могліцы; клады; кладавішча; пагост

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кла́дбище ср. мо́гільнік, -ка м.; мо́гілкі, -лак ед. нет, обл. клады́, -до́ў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

churchyard

[ˈtʃɜ:rtʃjɑ:rd]

n.

1) цьвінта́р -а́ m.

2) мо́гілкі, клады́ pl. only

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)