кладзі́на

т. 8, с. 318

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кладзі́на

(н.-лац. cladina)

кусцісты сумчаты лішайнік сям. кладоніевых, які расце на пясчанай глебе ў лясах, на гнілой драўніне, купінах балот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АЛЕ́НЕВЫ МОХ, ягель,

група лішайнікаў з родаў кладонія, кладзіна; асн. кармавая расліна паўн. аленяў.

т. 1, с. 245

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

girder

[ˈgɜ:rdər]

n.

апо́рная бэ́лька (у буды́нках, для сто́лі), тра́ма f.; (для да́ху) кла́дзіна f.; (для мо́сту) падва́ліна f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

арэналіхе́ны

(ад лац. arena = пясок + гр. leichen = лішайнік)

лішайнікі, якія пасяляюцца пераважна на беднай пясчанай глебе; прадстаўлены родамі карнікулярыя, кладзіна, кладонія, стэрэакаўлан, цэтрарыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)