ки́лька зоол. кі́лька, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

килька

Том: 15, старонка: 84.

img/15/15-084_0526_Килька.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

кі́лька ж., зоол. ки́лька

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кі́лька

(рус. килька, ад эст. kilu)

невялікая марская прамысловая рыба сям. селядцовых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Кі́лька 1 ’некалькі’ (Сл. паўн.-зах.). Ст.-бел. килька (з 1566 г.): Булыка, Запазыч., 154. З польск. kilka (там жа, 461). У польскай мове новаўтварэнне з больш старога kielko (Слаўскі, 2, 161).

Кі́лька 2 ’невялікая прамысловая рыба сямейства селядцовых’ (ТСБМ). Запазычанне пры пасрэдніцтве рускай мовы з эст. kilu, фін. kilo ’тс’. Латышскае пасрэдніцтва дало цюлька (гл.) (Фасмер, 2, 233; Трубачоў, Дополн., 4, 135–136).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)