ке́пі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. ке́пі ке́пі
Р. ке́пі ке́пі
Д. ке́пі ке́пі
В. ке́пі ке́пі
Т. ке́пі ке́пі
М. ке́пі ке́пі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ке́пі нескл., ср. ке́пи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́пі, нескл., н.

1. Род фуражкі з невялікім цвёрдым донцам і прамым казырком (у французскай і рускай арміях і ў гімназістаў Расіі ў 19 ст.).

2. Тое, што і кепка. Чалавек у кепі павольна перастаўляў ногі. Галавач.

[Фр. képi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́пі

(фр. képi)

1) фуражка з невялікім цвёрдым донцам і прамым казырком (у арміях некаторых краін і ў рускіх гімназістаў 19 ст.);

2) мужчынскі летні мяккі галаўны ўбор з казырком без аколыша.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ке́пка ж, ке́пі н Schírmmütze f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ке́пи ке́пі нескл., ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kepi

нескл. н. кепі, кепка; фуражка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schírmmütze

f -, -n фура́жка, карту́з, ке́пі, ке́пка; ша́пка (з брылём)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)