кені́йка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
кені́йка |
кені́йкі |
| Р. |
кені́йкі |
кені́ек |
| Д. |
кені́йцы |
кені́йкам |
| В. |
кені́йку |
кені́ек |
| Т. |
кені́йкай
кені́йкаю |
кені́йкамі |
| М. |
кені́йцы |
кені́йках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кени́йка кені́йка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кені́йцы, ‑аў; адз. кеніец, ‑нійца, м.; кенійка, ‑і, ДМ ‑нійцы; мн. кенійкі, ‑ніек; ж.
Жыхары Кеніі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)