ке́льцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ке́льцкі ке́льцкая ке́льцкае ке́льцкія
Р. ке́льцкага ке́льцкай
ке́льцкае		 ке́льцкага ке́льцкіх
Д. ке́льцкаму ке́льцкай ке́льцкаму ке́льцкім
В. ке́льцкі (неадуш.)
ке́льцкага (адуш.)		 ке́льцкую ке́льцкае ке́льцкія (неадуш.)
ке́льцкіх (адуш.)
Т. ке́льцкім ке́льцкай
ке́льцкаю		 ке́льцкім ке́льцкімі
М. ке́льцкім ке́льцкай ке́льцкім ке́льцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ке́льцкі ке́льтский;

~кія мо́вы — ке́льтские языки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ке́льцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кельтаў, належыць ім. Кельцкія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́льцкі kéltisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ке́льты, -аў, адз. кельт, -а, М -льце, м.

Група старажытных плямёнаў індаеўрапейскай моўнай сям’і, якія насялялі тэрыторыю Заходняй Еўропы.

|| прым. ке́льцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кельтский ке́льцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Celtic​2 [ˈkeltɪk] adj. ке́льцкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Gaelic​2 [ˈgeɪlɪk, ˈgælɪk] adj. гаэ́льскі; ке́льцкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kéltisch

a ке́льцкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Celtic

[ˈkeltɪk]

1.

adj.

ке́льцкі

2.

n.

ке́льцкая мо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)