квітне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Знаходзіцца ў спрыяльных для развіцця ўмовах, паспяхова развівацца.

Жыццё наша будзе к.

2. Мець прыгожы выгляд, быць здаровым.

Дзяўчына квітнее.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квітне́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. квітне́ю квітне́ем
2-я ас. квітне́еш квітне́еце
3-я ас. квітне́е квітне́юць
Прошлы час
м. квітне́ў квітне́лі
ж. квітне́ла
н. квітне́ла
Загадны лад
2-я ас. квітне́й квітне́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час квітне́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

квітне́ць несов.

1. (успешно развиваться) цвести́, процвета́ть;

жыццё на́ша ~не́е год ад го́да — жизнь на́ша цветёт год от го́да;

2. (иметь цветущий вид) цвести́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квітне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. Паэт. Распускацца, расцвітаць (пра кветкі). Пралескі пачалі квітнець І зелянець паляны. Смагаровіч. // Мець кветкі, быць у пары цвіцення; цвісці. Квітнее бэз. □ Квітнеюць сады. Палі і лугі ператварыліся ў стракатыя каляровыя дываны. В. Вольскі.

2. перан. Паспяхова развівацца, знаходзіцца ў спрыяльных для развіцця ўмовах; працвітаць. Квітнее прамысловасць. Квітнее культура. □ Квітней, сталіца ўсіх сталіц — Васьмівяковая Масква! Калачынскі.

3. перан. Быць здаровым, прыгожым; знаходзіцца ў стане росквіту. Жанчына квітнее. □ [Данута] адчувала сябе, відаць, выдатна, бо аж уся квітнела. Карпюк. // Станавіцца радасным, прыгажэць. Усім падабалася і ўсе хвалілі. Сяргей проста квітнеў ад задавальнення. Яму яшчэ не даводзілася так апранацца. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квітне́ць

1. blühen vi, in Blüte stehen*;

2. перан. blühen vi; gedéihen* vi (s), áufblühen vi (s); sich erfólgreich entwíckeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Квітне́ць ’распускацца, расцвітаць (пра кветкі)’ (ТСБМ). Гл. квет.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заквітне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Пачаць квітнець.

Заквітнелі сады ў Панямонні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

процвета́ть несов. квітне́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працвіта́ць несов., см. квітне́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

працвіта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е, незак.

Тое, што і квітнець (у 2 знач.).

|| наз. працвіта́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)