кво́хкаць

‘квактаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кво́хкаю кво́хкаем
2-я ас. кво́хкаеш кво́хкаеце
3-я ас. кво́хкае кво́хкаюць
Прошлы час
м. кво́хкаў кво́хкалі
ж. кво́хкала
н. кво́хкала
Загадны лад
2-я ас. кво́хкай кво́хкайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кво́хкаючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Кво́хкаць ’квактаць, стагнаць’ (Яўс.). Як аб гэтым сведчаць значэнні, кантамінацыя квактаць і вохкаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закво́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць квохкаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)