кво́рум, -у, мн. -ы, -аў, м. (афіц.).

Найменшая колькасць членаў сходу, дастатковая для прызнання яго правамоцным.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кво́рум

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. кво́рум кво́румы
Р. кво́руму кво́румаў
Д. кво́руму кво́румам
В. кво́рум кво́румы
Т. кво́румам кво́румамі
М. кво́руме кво́румах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кво́рум кво́рум, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кво́рум, -му м., книжн. кво́рум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кво́рум, ‑у, м.

Найменшая колькасць прысутных на сходзе якой‑н. арганізацыі, неабходная па закону або статуту для прызнання сходу правамоцным. Прычын, якія б перашкодзілі правесці сход, Іван не бачыць. Кворум ёсць. Навуменка.

[Лац. quorum (praesentia sufficit) — якіх (прысутнасць дастатковая).]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кворум 5/542

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кво́рум

т. 8, с. 218

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

кво́рум м. Quórum n -s;

няма́ кво́руму die Versámmlung ist nicht beschlússfähig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кво́рум

[лац. quorum (praesentia sufficit) = якіх (прысутнасць дастатковая)]

колькасць прысутных на якім-н. сходзе, пасяджэнні, неабходная для прызнання яго рашэнняў сапраўднымі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кво́рум

[лац. quorum (praesentia sufficit) = якіх прысутнасць дастатковая]

колькасць прысутных на якім-н. сходзе, пасяджэнні, неабходная для прызнання яго рашэнняў правамоцнымі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)