квесту́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. квесту́ра
Р. квесту́ры
Д. квесту́ры
В. квесту́ру
Т. квесту́рай
квесту́раю
М. квесту́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

квесту́ра ж., в разн. знач. квесту́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квесту́ра ист. и пр. квесту́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квесту́ра

(лац. quaestura)

1) пасада і абавязкі квестара;

2) мясцовае паліцэйскае ўпраўленне ў Італіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)