квахту́ха

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. квахту́ха квахту́хі
Р. квахту́хі квахту́х
Д. квахту́се квахту́хам
В. квахту́ху квахту́х
Т. квахту́хай
квахту́хаю		 квахту́хамі
М. квахту́се квахту́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

квахту́ха ж. насе́дка, кво́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

квахту́ха і квакту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х, ж.

Курыца, якая выседжвае або выводзіць куранят.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квахту́ха,

гл. квактуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квакту́ха і квахту́ха, ‑і, ДМ ‑тусе, ж.

Курыца, якая выседжвае або водзіць куранят. Квактуха голасна квактала, А кураняткі чарадою Паслушна ўсюды йшлі за ёю. Колас. Вясною маці пазычыла некалькі густых яец і пасадзіла ў рэшаце квактуху. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

квакту́ха гл. квахтуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

квакту́ха ж., см. квахту́ха

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закы́ркаць

‘пачаць кыркаць - крычаць, як квахтуха’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закы́ркаю закы́ркаем
2-я ас. закы́ркаеш закы́ркаеце
3-я ас. закы́ркае закы́ркаюць
Прошлы час
м. закы́ркаў закы́ркалі
ж. закы́ркала
н. закы́ркала
Загадны лад
2-я ас. закы́ркай закы́ркайце
Дзеепрыслоўе
прош. час закы́ркаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

насе́дзець сов., в разн. знач. насиде́ть;

квахту́ха ~дзела я́йцы — насе́дка насиде́ла я́йца;

н. гемаро́й — разг. насиде́ть геморро́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падмачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., каго-што.

Крыху, злёгку намачыць; даць падмокнуць. З тыдзень, можа, свякруха пашыла з ёю ў ладах, а потым не было таго дня, каб не грызла за што-небудзь: дождж падмочыць сена — нявестка вінавата, квахтуха рэшата скіне — зноў нявестка вінавата. Гроднеў.

•••

Падмачыць рэпутацыю — знізіць чый‑н. аўтарытэт, выставіць з нядобрага боку. І трэба прызнацца — Мікалай Мірлікійскі выставіў Мікіту таксама з нядобрага боку і што называецца падмачыў яго рэпутацыю сталага хлопца ў вачах затонскіх старадумаў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)