вы́стаяцца сов., в разн. знач. вы́стояться;

квас ~таяўся — квас вы́стоялся;

конь ~таяўся — ло́шадь вы́стоялась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

квасок назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. квас.

  2. з кваском (размоўнае) — кіславаты на смак.

    • Яблыкі з кваском.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

пеністы прыметнік

З пенай, а таксама які ўтварае пену (у 1 знач.).

  • П. квас.
  • Пеністае мыла.

|| назоўнік: пеністасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гарладзёр назоўнік | мужчынскі род | размоўнае | грубае

  1. Той, хто дзярэ горла, гарлапан.

  2. Пра тое, што раздражняе горла.

    • Не квас, а г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

цура назоўнік | жаночы род

Страва з пакрышанага ў квас або ў ваду хлеба з соллю, цыбуляй, а часам з алеем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

агорклы прыметнік

  1. Які агорк, набыў горкі смак.

    • А. сыр.
    • А. квас.

  2. пераноснае значэнне: Пра тое, што надакучыла, абрыдла; невыносны, цяжкі.

    • Агорклае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Kwass

m - i -es квас

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

падкісліцца, ‑ліцца; зак.

Разм. Стаць, зрабіцца кіслым. Квас падкісліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сусла назоўнік | ніякі род

  1. Адвар крухмалістых і цукрыстых рэчываў у стане браджэння, з якога вырабляюць піва і квас.

  2. Сок адціснутага вінаграду.

|| прыметнік: суславы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гаркавіць, ‑віць; незак.

Аддаваць гаркатой, мець горкі прысмак. Квас гаркавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)