каўпа́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
каўпа́чны |
каўпа́чная |
каўпа́чнае |
каўпа́чныя |
| Р. |
каўпа́чнага |
каўпа́чнай
каўпа́чнае |
каўпа́чнага |
каўпа́чных |
| Д. |
каўпа́чнаму |
каўпа́чнай |
каўпа́чнаму |
каўпа́чным |
| В. |
каўпа́чны (неадуш.)
каўпа́чнага (адуш.) |
каўпа́чную |
каўпа́чнае |
каўпа́чныя (неадуш.)
каўпа́чных (адуш.) |
| Т. |
каўпа́чным |
каўпа́чнай
каўпа́чнаю |
каўпа́чным |
каўпа́чнымі |
| М. |
каўпа́чным |
каўпа́чнай |
каўпа́чным |
каўпа́чных |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
каўпа́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.
1. Галаўны ўбор конусападобнай, авальнай або іншай формы.
К. повара.
2. Накрыўка такой формы над чым-н.
Шкляны к.
|| памянш. каўпачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.
|| прым. каўпа́чны, -ая, -ае (да 1 знач.) і каўпако́вы, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).
Каўпаковая печ (тэхнічная печ з награвальным і засцерагальным каўпаком).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)