каўка́зец, -зца, мн. -зцы, -зцаў, м.

Ураджэнец, жыхар Каўказа.

|| ж. каўка́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.

|| прым. каўка́зскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каўка́зец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. каўка́зец каўка́зцы
Р. каўка́зца каўка́зцаў
Д. каўка́зцу каўка́зцам
В. каўка́зца каўка́зцаў
Т. каўка́зцам каўка́зцамі
М. каўка́зцу каўка́зцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каўка́зец,

гл. каўказцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кавка́зец каўка́зец, -зца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Caucasian​1 [kɒˈkeɪziən, kɒˈkeɪʒn] n. каўка́зец; каўка́зка;

the Caucasians каўка́зцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каўка́зцы, ‑аў; адз. каўказец, ‑зца, м.; каўказка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. каўказкі, ‑зак; ж.

Ураджэнцы Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Caucasian

[kɔˈkeɪʒən]

1.

adj.

1) які́ ма́е дачыне́ньне да бе́лае ра́сы

2) каўка́скі

2.

n.

1) асо́ба бе́лае ра́сы

2) каўка́зец -ца m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)