«За абарону Каўказа» (медаль) 7/575, 576—577 (укл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Чарнаморскае ўзбярэжжа Каўказа

т. 17, с. 230

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Каўка́з

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Каўка́з
Р. Каўка́за
Д. Каўка́зу
В. Каўка́з
Т. Каўка́зам
М. Каўка́зе

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадго́р’е, -я, мн. -і, -яў н.

Узвышаная мясцовасць перад гарамі.

Перадгор’і Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашу́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Народны паэт-пясняр у народаў Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чувя́кі, -аў, адз. -вя́к, -вяка́, м.

Мяккі абутак без абцасаў (пераважна ў народаў Каўказа).

|| прым. чувя́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бешме́т, -а, М -ме́це, мн. -ы, -аў, м.

Верхняя доўгая мужчынская вопратка ў некаторых народаў Каўказа і Сярэдняй Азіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раслі́ннасць, -і, ж.

1. Сукупнасць раслін, расліннае покрыва якой-н. мясцовасці.

Р.

Каўказа.

2. Валасы на целе, галаве, твары (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каўка́зец, -зца, мн. -зцы, -зцаў, м.

Ураджэнец, жыхар Каўказа.

|| ж. каўка́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.

|| прым. каўка́зскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мацо́ні, нескл., н.

Назва кіслага малака ў некаторых народаў Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)