ка́інскі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́інскі ка́інская ка́інскае ка́інскія
Р. ка́інскага ка́інскай
ка́інскае		 ка́інскага ка́інскіх
Д. ка́інскаму ка́інскай ка́інскаму ка́інскім
В. ка́інскі (неадуш.)
ка́інскага (адуш.)		 ка́інскую ка́інскае ка́інскія (неадуш.)
ка́інскіх (адуш.)
Т. ка́інскім ка́інскай
ка́інскаю		 ка́інскім ка́інскімі
М. ка́інскім ка́інскай ка́інскім ка́інскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́інскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́інскі ка́інская ка́інскае ка́інскія
Р. ка́інскага ка́інскай
ка́інскае		 ка́інскага ка́інскіх
Д. ка́інскаму ка́інскай ка́інскаму ка́інскім
В. ка́інскі (неадуш.)
ка́інскага (адуш.)		 ка́інскую ка́інскае ка́інскія (неадуш.)
ка́інскіх (адуш.)
Т. ка́інскім ка́інскай
ка́інскаю		 ка́інскім ка́інскімі
М. ка́інскім ка́інскай ка́інскім ка́інскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Каяны́ ’бессаромныя вочы’ (клец., Нар. лекс.). Адносна дэфініцыі параўн. прыклад. «Нібось каяны хаваў, як стыдзіла» (с. 207). Рэгіянальная інавацыя. Утворана, відаць, з суф. ‑ан (‑ян), які адзначаны Сцяцко, Афікс. наз., 26: назвы асоб па іх схільнасці да адпаведнага дзеяння, з экспрэсіяй непахвальнасці. Параўн. маладзян ’пажылы чалавек са звычкамі маладых’, салапап ’салапяка’ і інш. Калі прымаць такі варыянт утварэння, неабходна звязваць з дзеясловам каяць ’ганіць, караць’. Магчыма, не выключаны ўплыў каін ’пракляты, які не раскаяўся, акаянны’, каінскі ’акаянны’; «Каінская твая душа» (Нас.), аднак давесці гэта цяжка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)