каша́чы гл. кошка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каша́чы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каша́чы каша́чая каша́чае каша́чыя
Р. каша́чага каша́чай
каша́чае		 каша́чага каша́чых
Д. каша́чаму каша́чай каша́чаму каша́чым
В. каша́чы (неадуш.)
каша́чага (адуш.)		 каша́чую каша́чае каша́чыя (неадуш.)
каша́чых (адуш.)
Т. каша́чым каша́чай
каша́чаю		 каша́чым каша́чымі
М. каша́чым каша́чай каша́чым каша́чых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каша́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. каша́чы каша́чая каша́чае каша́чыя
Р. каша́чага каша́чай
каша́чае		 каша́чага каша́чых
Д. каша́чаму каша́чай каша́чаму каша́чым
В. каша́чы (неадуш.)
каша́чага (адуш.)		 каша́чую каша́чае каша́чыя (неадуш.)
каша́чых (адуш.)
Т. каша́чым каша́чай
каша́чаю		 каша́чым каша́чымі
М. каша́чым каша́чай каша́чым каша́чых

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каша́чы,

гл. кашэчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кашэ́чы і каша́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кошкі, належыць ёй. Кашачая лапа. // Уласцівы кошцы, такі, як у кошкі. [Білі] кашачай, асцярожнай хадой падбіраўся да цяпельца. Лынькоў. Роб убачыў, як у кашэчых вачах капітана заблішчалі халодныя ільдзінкі нянавісці. Гамолка.

2. Разм. Зроблены з футра кошкі. Кашачы каўнер.

3. у знач. наз. кашэ́чыя, ‑ых. Сямейства драпежных млекакормячых, да якога адносяцца кошка, тыгр, леў, рысь і інш.

•••

Кашэчы канцэрт гл. канцэрт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́шка¹, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Свойская млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых; самка ката.

К. з кацянятамі.

К. мыецца — госці будуць (павер’е). К. мышцы не таварыш (прыказка). Збродлівай кошцы хвост уцінаюць (прыказка).

2. Драпежная млекакормячая жывёліна сямейства кашэчых (леў, тыгр, барс і інш.).

3. мн. Жалезныя шыпы або іншыя прыстасаванні, якія мацуюцца да абутку для пад’ёму на слупы, мачты і пад.

4. Невялікі якар (спец.).

◊

На сэрцы (на душы) кошкі скрабуць — пра трывожны стан, чаканне чаго-н. непрыемнага.

Чорная кошка прабегла паміж кім — сапсаваліся адносіны, пасварыліся.

|| памянш.-ласк. ко́шачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. кашэ́чы, -ая, -ае і каша́чы, -ая, -ае.

Кашэчыя (і кашачыя) лапы.

Кашэчыя (і кашачыя) звычкі.

Сямейства кашэчых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

feline [ˈfi:laɪn] adj. каша́чы, кашэ́чы (прыметнік ад слова кошка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

по-коша́чьему и по-коша́чьи нареч. па-кашэ́чаму, па-каша́чаму; па-кашэ́чы, па-каша́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)