кашавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кашавы́ кашава́я кашаво́е кашавы́я
Р. кашаво́га кашаво́й
кашаво́е		 кашаво́га кашавы́х
Д. кашаво́му кашаво́й кашаво́му кашавы́м
В. кашавы́
кашаво́га		 кашаву́ю кашаво́е кашавы́я
кашавы́х
Т. кашавы́м кашаво́й
кашаво́ю		 кашавы́м кашавы́мі
М. кашавы́м кашаво́й кашавы́м кашавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кашавы́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. кашавы́ кашавы́я
Р. кашаво́га кашавы́х
Д. кашаво́му кашавы́м
В. кашаво́га кашавы́х
Т. кашавы́м кашавы́мі
М. кашавы́м кашавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кашавы́ ист.

1. прил. кошево́й;

2. в знач. сущ. кошево́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кошево́й ист.

1. сущ. кашавы́, -во́га м.;

2. прил. кашавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АТАМА́Н,

1) кіраўнік нерэгулярнага, незалежнага ад дзярж. улады вайск. атрада (часам шайкі разбойнікаў).

2) Вышэйшы начальнік казацкага войска — камандзір (вайсковы, наказны, паходны, кашавы атаман), начальнік казацкай адм.-тэр. адзінкі (аддзела, акружны, станічны, хутарскі атаман) або камандзір падраздзялення (куранны атаман). У Запарожскім казацкім войску існавалі кашавыя і куранныя атаманы, у Данскім — вайсковыя. На пач. 18 ст. атаман у Данскім войску назначаўся ўрадам, з 1723 ён наз. вайсковым наказным атаманам, з 1866 меў правы ген.-губернатара і камандуючага вайсковай акругай. Званне атамана адменена пасля Кастр. рэв. 1917. Адноўлена ў Расіі на пач. 1990-х г. у сувязі з адраджэннем казацкага руху.

3) У грамадз. вайну 1918—20 камандзір у часцях белай гвардыі.

т. 2, с. 66

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)