Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ка́фляж.
1. изразе́ц м., ка́фель м.; изразцо́вый кирпи́ч;
2.собир. изразцы́мн.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ка́фля, ‑і, ж.
Керамічны выраб для абліцоўкі сцен і печаў у выглядзе пліткі, вугла, часткі карніза. Бліскучыя каляровыя кафлі, якімі аздабляюцца ўсе будынкі, захоўваюць свой колер па працягу трохсот — чатырохсот гадоў.В. Вольскі./узнач.зб.— Гэта ж мы з вамі ляльку, а не кватэру зрабілі, кухня і ванна абкладзены белаю кафляю, падлога паркетная, на столі лепка...Арабей.Другі куток [пакоя] займала прыгожая грубка з узорыстай цёмнай кафлі.Васілевіч.
[Ням. Kachel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ка́фляж Káchel f -, -n; Flíese f -, -n (плітка) ;
абліцо́ўваць ка́фляйбуд kacheln vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
кафля
Том: 15, старонка: 4.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
ка́фля
(польск. kafel, kafla, ад ням. Kachel)
керамічны выраб у выглядзе пліткі для абліцоўкі сцен, печаў і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Ка́фля ’керамічны выраб для абліцоўкі сцен і печаў у выглядзе пліткі, вугла, часткі карніза’ (ТСБМ, БРС), ка́фля, ка́хля (Сл. паўн.-зах.), ка́хля ’кафля’ (Сцяшк. МГ, Нас., Бяльк., Касп., Шат.). Ужо ў ст.-бел. мове назіралася варыянтнасць форм гэтага слова. Гл. у Булыкі, Запазыч., 144: кафель, кафля, кахель, кахля ’кафля’. Параўн. рус.ка́хля, ка́фля (Фасмер, 2, 212). Непасрэднай крыніцай запазычання для слав. слоў з’яўляецца польск.kafel, kachel, kafla, kachla < ням.Kachel (далей крыніцай ням. слова было лац.*caccalus ’гаршчок’). Гл. Фасмер, 2, 212, Кюнэ, Poln., 61; Слаўскі, 2, 20, Шанскі, 2, К, 101–102; Булыка, Запазыч., 144.
