катако́мбы, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Падзямеллі, пячоры з вузкімі і доўгімі хадамі [першапачаткова служылі сховішчам для першых хрысціян у Старажытным Рыме].

|| прым. катако́мбны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

катако́мбы, -баў (ед. катако́мба ж.) ист., перен. катако́мбы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Катакомбы 5/509

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

катако́мбы, ‑аў; адз. катакомба, ‑ы, ж.

У Старажытным Рыме і іншых гарадах Рымскай імперыі — падзямеллі ў выглядзе доўгіх і вузкіх калідораў, якія служылі для першых хрысціян сховішчам, месцам набажэнства і пахавання. // Падзямеллі, пячоры з вузкімі і доўгімі хадамі.

[Іт. catacomba.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катако́мбы

т. 8, с. 168

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

катако́мбы мн. Katakómben pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

катако́мбы

(іт. catacombe, ад лац. catacumba = падземная грабніца)

падзямеллі з вузкімі, доўгімі заблытанымі хадамі, калідорамі; закінутыя каменяломні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

катако́мба

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. катако́мба катако́мбы
Р. катако́мбы катако́мбаў
Д. катако́мбе катако́мбам
В. катако́мбу катако́мбы
Т. катако́мбай
катако́мбаю		 катако́мбамі
М. катако́мбе катако́мбах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

katakumby

мн. катакомбы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

catacomb

[ˈkætəkoʊm]

n., usual catacombs

катако́мбы pl.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)